…χρόνου, γιατί κατά τ’άλλα, ενώ ξεκίνησε ως παρεάκι ενός μόνο, (πολύ βασανισμένου μυαλού), κατέληξε να γίνει παρεάκι για αρκετό κόσμο, πράγμα που δεν περίμενε κανείς και προπάντων εγώ. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, η Αλίκη κι εγώ, είδαμε και πάθαμε να δούμε πώς στήνεται ένα blog από το πουθενά αλλά κατά τ’άλλα πολύ μας άρεσε γιατί μαζί με τα κορίτσια που έγραφαν κατά καιρούς, και κυρίως την Έλλη Λ., γελάσαμε πολύ, συγκινηθήκαμε, αναρωτηθήκαμε για πολλά πράγματα και μάθαμε ακόμα περισσότερα.  Νευριάσαμε τις πρώτες μέρες όταν κανείς δεν διάβαζε, κάναμε πάρτι τις μέρες που τα views πήρανε φωτιά, κάναμε ότι δε μας ένοιαζε βέβαια άλλα φουσκώναμε από περηφάνια κάθε φορά που καινούργιος κι άσχετος κόσμος ρωτούσε αν εμείς είμαστε η Αλίκη κι έλεγε τι ωραίες ιστορίες που λέμε!
Λοιπόν, μέσα σ’αυτή τη χαρά και το πανηγύρι, θα σας στείλουμε μια μεγάλη φιλούμπα όπου κι αν είστε, γιατί εμείς εδώ μας ξέρετε, δεν θέλουμε και πάρα πολύ να φτιάξουμε ιστορία με μόνο στόχο να ευλογήσουμε τα γένια μας, θα σας ευχαριστήσουμε για μια ακόμα φορά για την αγάπη και την υπομονή και θα ευχηθούμε σβήνοντας το ένα και μοναδικό κεράκι της τούρτας μας (η φωτογραφία είναι παραπλανητική το ξέρουμε) φέτος να μοιραστείτε μαζί μας ακόμα πιο πολλές ιστορίες κι ακόμα πιο πολλά συναισθήματα.
Με άπειρη αγάπη,
Βίκυ & Αλίκη