Για κάποιο μυστήριο λόγο, φέτος ήταν η πρώτη φορά που με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, πέρασαν απ’το μυαλό μου σαν πολύχρωμη παρέλαση όλες οι γυναίκες που γνώρισα στη ζωή μου και που μου χάρισαν ένα κομμάτι του εαυτού τους. Είναι οι γυναίκες αυτές που η τύχη ή οι συγκυρίες διασταύρωσαν τις πορείες μας και κάτι μας έκανε να κολλήσουμε για λίγο ή για περισσότερο. Και όσο σκεφτόμουν τόσο χαμογελούσα καθώς στην οθόνη του μυαλού μου έπαιζαν σκηνές απ’τις υπέροχες στιγμές που περάσαμε μαζί κατά τη διάρκεια αυτών που υπάρχει μια σοβαρή περίπτωση να αποτέλεσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Κι όσο αναρωτιόμουν τι θα μπορούσα να γράψω, ν’αφιερώσω στις γυναίκες αυτές, τόσο θυμόμουν και τόσο χαμογελούσα και σκέφτηκα τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσα ακόμα με κάποιο μαγικό τρόπο να τις έχω όλες στη ζωή μου αν και ξέρω ότι αυτό δεν θα γίνει πια ποτέ. Και ήταν τότε σαν οι γυναίκες αυτές να έγιναν μία κι έτσι μπορώ τώρα πια να της μιλήσω κι ελπίζω όπου κι αν είναι, να μ’ακούσει.
Αγαπημένη μου φιλενάδα,
νιώθω σήμερα την ανάγκη να σ’ευχαριστήσω. Είναι τόσα πολλά που αποφάσισα να τα βάλω σε λίστα.
Ευχαριστώ για τα πέντε χρόνια που μοιράστηκες μαζί μου το θρανίο, τα μολύβια, τα αυτοκόλλητα και τα τετράδια σου, τις παιδικές αγωνίες και τους φόβους σου. Πέρασα πραγματικά φανταστικά!
Ευχαριστώ για τα τραγούδια που μου αφιέρωνες συνέχεια στο ραδιόφωνο της Κορίνθου, νομίζω ότι κανένας δεν μου έχει αφιερώσει τόσα τραγούδια ποτέ!
Ευχαριστώ για τα γράμματα που μου έγραφες επί χρόνια ατελείωτα όταν κάποια στιγμή οι συγκυρίες μας απομάκρυναν 80 ολόκληρα χιλιόμετρα! Που να ξέραμε τότε ότι μια μέρα θα μιλάμε με κάμερα από την άλλη άκρη του κόσμου!
Ευχαριστώ που με υποδέχτηκες στην Αθήνα, με έκανες φίλη σου αμέσως κι εξακολουθείς 19 χρόνια αργότερα να με παίρνεις τηλέφωνο κάθε μέρα για να με ρωτήσεις τι κάνω ακόμα κι αν δεν έχουμε να πούμε απολύτως τίποτα.
Ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου την εφηβεία και την πρώτη νιότη σου, που μου έδωσες και μου δίνεις ακόμα ατελείωτη αγάπη και χαρά και που θα μου κάνεις την τιμή να είναι τα δικά μου χέρια που θα σε ενώσουν με την αγάπη της ζωής σου.
Ευχαριστώ για όλες τις σκανταλιές, τις κοπάνες, τα γέλια, τα κλάματα, τα τσιγάρα στις τουαλέτες, τις τουαλετοφιλοσοφίες, τις ατελείωτες βόλτες με τα λεωφορεία και τις πρώτες καψούρες που μοιράστηκες μαζί μου τα χρόνια του λυκείου.
Ευχαριστώ που μαζί με τη φιλία σου μου άνοιξες τα μάτια και για το τι είναι ζωή και ότι πρέπει να την πάρω και λιγάκι στα σοβαρά κάπου εκεί προς το τέλος της εφηβείας.
Ευχαριστώ για τα καλύτερα, απίστευτα, υπέροχα φοιτητικά χρόνια που θα μπορούσε να ζητήσει ποτέ άνθρωπος, για τα γλέντια, τα ξενύχτια, τα ταξίδια, τις χαρές. Ευχαριστώ που άνοιξες απλόχερα το σπίτι σου για μένα, για όλες τις φορές που ξέμεινα στου Ζωγράφου. Ευχαριστώ για τις αμέτρητες φορές που οδήγησες για να μας πας στη Σχολή.
Ευχαριστώ για τη φιλία σου, την αγάπη σου, την καθοδήγηση σου, τη βοήθεια σου, την επιμονή σου, το σπρώξιμο στο μεταπτυχιακό που οδήγησε στην καλύτερη χρονιά της ζωής μου μέχρι τώρα, την πίστη σου σε μένα, ευχαριστώ που διαβάζεις ο,τι βλακεία γράφω και μου λες τη γνώμη σου.
Ευχαριστώ που είσαι πάντα εκεί για μένα κι ας βλεπόμαστε μια φορά το χρόνο, που με καλείς πάντα στις γιορτές και στα γενέθλια σου, που έχεις πάντα ένα χαμόγελο για μένα ο,τι κι αν έχει συμβεί.
Ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια και με έμαθες να εκτιμώ μια καλή ταινία, ένα καλό βιβλίο, ένα καλό κρασί. Ευχαριστώ για όλες τις φορές που μου μαγείρεψες φαγητά τίγκα στο σκόρδο που λατρεύω, για όλα τα βράδια που περάσαμε μιλώντας στο τηλέφωνο.
Ευχαριστώ για την αγάπη και τη ζεστασιά που μου έδωσες κι ας μην γνωριζόμασταν καθόλου, για τις βόλτες μας στο Παρίσι, για όλα αυτά που μου έμαθες.
Ευχαριστώ για τα αμέτρητα δώρα που μου χάρισες, για όλα όσα μου έμαθες για το πώς να είμαι όμορφη και να μην ντρέπομαι γι’αυτό, πώς να έχω στυλ και σεξαπίλ, όταν και όποτε θέλω, πώς να εκτιμώ και ν’αγαπώ τον ήλιο και τη θάλασσα.
Ευχαριστώ για το γέλιο σου, το ατελείωτο γέλιο σου και για το πόσο με νοιάστηκες όταν δεν είχα στον ήλιο μοίρα.
Ευχαριστώ για τότε που πήρες το πρώτο αεροπλάνο και ήρθες να με αγκαλιάσεις στη χειρότερη των χειρότερων ημέρα μου. Και τότε που το πήρες για να έρθεις στην καλύτερη των καλύτερων.
Ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες να με γνωρίσεις, για τη ζεστασιά σου, για τις ώρες που πέρασες να μου κάνεις τη μεταφράστρια στη ζούγκλα που λέγεται Κωνσταντινούπολη.
Ευχαριστώ που είσαι πάντα εκεί για να ακούσεις τη γκρίνια μου που διαρκεί 3 χρόνια τώρα ασταμάτητα αλλά που σου υπόσχομαι ότι όπου να ‘ναι θα σταματήσει.
Και όπως λέω συνήθως: this is not a complete list. Για την ακρίβεια απέχει χιλιόμετρα από το να ολοκληρωθεί.

Είσαι η καλύτερη φίλη που θα μπορούσε κανείς να ζητήσει.
Και διάλεξα τη σημερινή μέρα για να σου πω ότι Σ’ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ.