ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ

1) Το τηλέφωνο σου χτυπάει μ’ενα ringtone που έχεις ξεχάσει ότι είχες. Κοιτάζεις τριγύρω για να βεβαιωθείς ότι δεν είναι κάποιου άλλου. Και πριν καν το μυαλό σου κάνει τη σύνδεση, η καρδιά σου έχει αρχίσει και ανεβάζει παλμούς. “Όχι, δεν είναι δυνατόν!” Το όνομα στο καντράν του τηλεφώνου δεν αφήνει καμιά αμφιβολία. Το τηλέφωνο συνεχίζει και χτυπάει και στα επόμενα κλάσματα του δευτερολέπτου, έχεις προλάβει να συνειδητοποιήσεις ποιός είναι, να αλλάξεις στάση σώματος, να καθαρίσεις λαιμό, να πάρεις μπλαζέ ύφος και να πεις: “Ναι, ποιος είναι, α, δεν σε κατάλαβα, ναι δε νομίζω να έχω κανονίσει κάτι, θα σε πάρω για επιβεβαίωση”. Και πριν καταλάβεις τι έγινε, ξυπνάς με αυτό το αίσθημα κενού και την πεποίθηση ότι σε χρησιμοποίησαν και δεν πήρες χαμπάρι. Πάλι.

2) Η/Ο φίλη/ος σου, σου τηλεφωνεί μετά από βδομάδες για να σε ρωτήσει αν: περισσεύει καμιά πρόσκληση για το πάρτυ της χρονιάς που φίλησες κατουρημένες ποδιές για να βρεις, αν έχεις λίγα δανεικά ακόμα και να σου τα δώσει όλα μαζί (παρόλο που δεν σου έχει επιστρέψει ποτέ τίποτα), αν μπορείς να της/του δώσεις να αντιγράψει την εργασία που έφτυσες αίμα να κάνεις για την σχολή, αν μπορεί να δανειστεί την κάρτα μέλους σου, την πιστωτική σου, τα ρούχα σου, τα παπούτσια σου και πάει λέγοντας. Θα μου πεις, γι’αυτό είναι οι φίλοι. Καμία αντίρρηση. Με τη διαφορά ότι ο/η εν λόγω φίλος/η, μετά το συμβάν, όχι μόνο θα εξαφανιστεί πάλι για μερικές βδομαδούλες αλλά αν εσύ ως μεγαλόψυχο όν τηλεφωνήσεις, θα σου λέει ότι έχει δουλειά και θα τα πείτε από βδομάδα. Εκτός και αν, στο μεταξύ, αποκτήσεις κάτι που θέλει. Τότε ως δια μαγείας θα εμφανιστεί και πάλι. Σε κάποια απ’όλες αυτές τις φορές, ή και σε όλες, θα έχεις σκεφτεί την περίφημη φράση : “Κι εγώ μ@#$%ς είμαι;” Σίγουρα είσαι λίγο, πολύ λίγο. Αλλά ως επί το πλείστον δεν φταις που έχεις καλή καρδούλα.

Υπάρχει κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν με βρυκόλακες. Έρχονται, σου πίνουν το αίμα (κοινώς παίρνουν από σένα αυτό που θέλουν) κι εξαφανίζονται σα νυχτερίδες. Μετά από λίγο καιρό ξανάρχονται και μαζί τους και η σκέψη που τριβελίζει το μυαλό σου: Για να ξανάρθε, μ’αγαπάει δεν μπορεί, με χρειάζεται. Σε χρειάζεται, ναι, Σ’αγαπάει, όχι. Σε σέβεται, σίγουρα όχι. Την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί στη ζωή σου ένα τέτοιο τερατάκι, ζήτα του εσύ κάτι, κάτι μεγάλο -είναι γι’αυτούς ότι το σκόρδο για τα βαμπίρ.