Έτσι τελειώνουν πάντα οι ιστορίες του θείου μου, ο οποίος έζησε μια εικοσαετία στο “Αμέρικα” σε μια εποχή που αδυνατώ να προσδιορίσω πλέον και που άλλωστε δεν έχει καμία σημασία. Για εκείνον τα fuckin’ money ήταν αιτία πολλών κακών στη ζωή του και σήμερα αυτή η φράση μου φαίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ.
Αν με ξέρεις λίγο, μπορεί να ξέρεις ότι παλιότερα τα λεφτά τα είχα π..εσμένα.
Αλλά καμιά φορά η ζωή σε αλλάζει με τρόπους που ποτέ δεν φανταζόσουν. Άλλοτε φταίει η ηλικία, άλλοτε οι συγκυρίες και άλλοτε μια Κρίση που έρχεται και τα αλλάζει όλα, σου κόβει τον αέρα και σε κάνει να κάθεσαι στα “γεράματα” να μαθαίνεις αρχές οικονομίας, να ζητάς αποδείξεις, να βγάζεις budget για το μήνα, το χρόνο, την πενταετία, να ανοίγεις λογαριασμούς αποταμίευσης, να παίζεις με excelακια, να συζητάς για το καλύτερο συνταξιοδοτικό (δεν έχουμε πλάκα εμείς οι άνθρωποι με τη βεβαιότητα μας ότι θα φτάσουμε στην ηλικία της σύνταξης;) να λες ατάκες του τύπου “δεν βγαίνω” και “είμαι εκτός budget”, να ξοδεύεις τα λεφτά σου σε πετρέλαιο και βενζίνη προσπαθώντας να κινηθείς και να ζεσταθείς.
Όλο αυτό παραείναι άδικο καμιά φορά για μας τους γύρω στα 30. Γιατί όταν περιμένεις μια δεκαετία τη στιγμή που θα ανθίσεις επαγγελματικά για να μπορείς να κάνεις τα πράγματα που θέλεις και στη στροφή σε περιμένει η κρίση και η ανεργία σαν κακιές μάγισσες που γελάνε με σάπια δόντια και σου λένε να περιμένεις άλλη μια δεκαετία και αν είσαι ακόμα υγιής βλέπουμε, σου ‘ρχεται να αρπάξεις το τσεκούρι ως άλλος Bruno Davert στο “Τσεκούρι” (βλ. Υ.Γ.2) του Γαβρά και να ρημάξεις τα πάντα. Θυμάσαι μετά και τους 30αρηδες της προηγούμενης γενιάς να τα σπάνε κάθε βράδυ στα μπουζούκια και σου ανεβαίνει κι άλλο το αίμα στο κεφάλι.
Αλλά μετά αναπνέεις, θυμάσαι ότι έχεις Υγεία, φίλους και οικογένεια να σε αγαπάνε, ρούχα για το χειμώνα και φαγητό και σπίτι να μείνεις (ακόμα κι αν δεν είναι δικό σου) και λες:
“Δε μαμιέται; Κρίση είναι, θα περάσει”…
Υ.Γ.1 Συγγνώμη για τις κακές λέξεις, αλλά όταν μιλάω για λεφτά συγχύζομαι!
Υ.Γ. 3. Όσο για το τραγούδι της ημέρας μου τριγυρνάνε 3 στο μυαλό, διάλεξε και πάρε.
Από Meryl Streep. Γιατί είναι Θεά. Τέλος.