Ξεκινάει ένα ταξίδι υπέροχο. Καμία αντίρρηση. Με μόνη διαφορά ότι ούτε το ζήτησες, ούτε το σχεδίασες και αν είσαι και από τα άτομα που δεν τους αρέσει ο προγραμματισμός, δεν θα πάρεις χαμπάρι πότε ξεκίνησε και πότε θα τελειώσει. Εγώ από την άλλη και το σχεδίαζα και το προγραμμάτιζα μέρα τη μέρα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Κάθε κίνηση γινόταν με σκοπό να ανοίξω αυτήν την πόρτα σαν έτοιμη από παλιά σαν θαρραλέα. Και τελικά τα πράγματα δεν ήταν και τόσο απλά. Όχι άσχημα, σίγουρα όχι, αλλά όχι απλά. Κι έτσι αποφάσισα να σου γράψω. Σε σένα που απόψε ντύνεσαι για να βγείς κι ας δουλεύεις αύριο στις 9. Σε σένα που ακόμα δεν ξέρεις τι θα πει κυτταρίτιδα που το πρώτο ποτό το πίνεις μέχρι να μαζευτεί όλη η παρέα και αρχίζεις να καταλαβαίνεις κάτι μετά το τέταρτο. Που δεν έχεις βάλει ποτέ πλυντήριο. Που αν κατά τύχη δουλεύεις είναι για να μπορείς να βγαίνεις χωρίς να ζητάς συνέχεια λεφτά από τους δικούς σου. Απλά για να ρίξεις μια ματιά πίσω από την πόρτα. Μάλλον πίσω από μία πόρτα που οδηγεί στον κόσμο των μεγάλων. Αλλά πέρα από αυτό μην κάθεσαι πολύ στον υπολογιστή. Αλήθεια όμως!
