Η διαφορά του πριν και μετά την είσοδο στην πόρτα είναι ότι όταν πια την περάσεις ξέρεις αν όλα αυτά που ονειρεύτηκες πριν την ανοίξεις βγήκαν αληθινά ή όχι. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν βγαίνουν.  Ή τουλάχιστον έτσι όπως τα φαντάζεσαι. Το μυαλό δίνει πάντα μοναχά μια προβολή του άγνωστου μέλλοντος μας. Αδυνατεί όπως είναι φυσικό να συνυπολογίσει παράγοντες ανύπαρκτους ακόμα.
Δεν σου τα λέω αυτά για να σταματήσεις να πατάς κι αυτές τις λίγες τις φορές στη σχολή, ούτε για να παρατήσεις τις γλώσσες σου, ούτε την αναζήτηση σου. Απλά έχε πάντα στο νου σου πως ότι αγγίζεις τώρα μόνο με τη φαντασία σου, είναι ένας κόκκος άμμου στην απέραντη κλεψύδρα της ζωής. Κανένας δεν θα σου πει ότι η καριέρα που ονειρεύεσαι θα φέρει μέρες που θα θες να κλάψεις από απόγνωση, που η κούραση θα σε βιδώνει σε ένα καναπέ με σταυροκατσάβιδο, που θα ξεστομίζεις ατάκες όπως “μπαααα, θ’αράξω μέσα”. Αποθήκευσε την πληροφορία στο σκληρό σου δίσκο και πολύ απλά συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις όσο καλύτερα μπορείς. Διάβασε, ψάξε και πάνω απ’ολα ταξίδεψε όσο πιο μακρυά γίνεται. Ακόμα κι αν δεν μπορείς, θα βρείς τον τρόπο. Γιατί όπως έγραψε και η φίλη μου η Έλλη στο βιβλίο των αρχαίων της Β’ Λυκείου: “Ο,τι δεν κινείται πεθαίνει”