Από Ελένη Κ.
Άντρες, γυναίκες, γυναίκες και άντρες. Σχέσεις αγάπης και μίσους αλλά με ένα κοινό παρονομαστή: τη διαιώνιση του είδους. Αν λοιπόν ο πρωταρχικός σκοπός είναι αυτός, τότε πόσο εύκολο είναι να αφήσουμε στην άκρη τις γενετήσιες ανάγκες και τα δύο φύλα να αποκτήσουν μεταξύ τους γνήσιες και αληθινές σχέσεις χωρίς κανένα μα κανένα απωτερο σκοπό; Ναι εντάξει, οι άνθρωποι δεν ανήκουν πλέον στη φυλή των χούμπα χούμπα που οι Νεάντερνταλ ανάγκες κυριαρχούσαν; αλλά και πάλι, πόσοι από μας έχουν κάνει παρέα με άτομα του άλλου φύλου χωρίς να τους περάσουν από ένα σκανάρισμα δευτερολέπτων για το κατά πόσο αυτός/ή θα μπορούσε να τηρεί τα κριτήρια του να γίνει ο ένας/μία;
Και πες ότι το πρώτο σκανάρισμα λέει πως δε θα μπορούσε να είναι ο ένας/μια (γιατί στην αντίθετη περίπτωση τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ξεκάθαρα και χαιρετάμε τη φιλία και πάμε γι’ άλλα). Όμως λίγο η τάση του άνδρα να κάνει εντύπωση και να φουσκώνει από ανδρισμό και λίγο η τάση της γυναικάς να νιώθει επιθυμητή, πάλι κάτι περίεργο συμβαίνει. Και άντε πες καλά εντάξει, δεν έτρεχε/τρέξει/θα τρέξει τίποτε, όταν όλοι γύρω θεωρούν δεδομένο ότι κρύβεται κάτι ερωτικό σε μια σχέση άνδρα γυναίκας, πόσο εύκολο το κάνει αυτό; Γιατί δε νομίζω ότι κανείς μας να νιώθει άνετα όταν χτυπάει το τηλέφωνο του καλού μας/ της καλής μας, από άτομα του άλλου φύλου, σε συνεχή βάση και πόσο ειδικά όταν το άτομο αυτό είναι και ευπαρουσίαστο! (ναι όσο cool και large να ’μαστε αργά ή γρήγορα την τρώμε την κρίση).
Και από πόσα στάδια πρέπει να περάσει η φιλία αυτή για να θεωρηθεί πραγματική γιατί με βάση τις ομολογίες που έχω ακούσει, μετά από λίγο καιρό συνήθως κάποιος κάνει ένα βήμα παραπάνω (κάπου εκεί στα ποτά φιλίας /καημού/παρηγοριάς κλπ) και έρχεται και η χυλόπιτα και τότε κάποιος γίνεται Λούης και ο “φίλος” ούτε φωνή ούτε ακρόαση… άρα, πάμε πάλι από την αρχή. Και σκέφτομαι λοιπόν, μήπως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ξέρεις τον άλλον από πάντα και η φιλία μετράει χρόνια που κοντεύουν να φτάσουν την ηλικία σου; Μήπως όταν η χυλόπιτα έρθει αλλά εξακολουθείς να θέλεις τον άλλον στη ζωή σου χωρίς καμία προσδοκία; Πόσο εύκολο είναι τελικά;