Χωρίς δεκάρα, πώς θα παντρευτούμε Μανωλιό μου;

Και περίμενες, κι ευχόσουνα και παρακάλαγες και σκούπιζες κρυφά το δάκρυ που κύλαγε όταν έβλεπες τα χάπι εντ και να, ω, τι χαρά, ήρθε η περιβόητη πρόταση και άλλαξες περήφανα το στάτους σου στο φεϊσμπουκ και πήρες όλες τις φίλες και τις θειάδες σου τηλέφωνο και σταυροκοπήθηκες στην Παναγιά τη Σουμελά που βρέθηκε ένας χριστιανός να σε πάρει κι εσένα την καψερή και ρουθούνισες περιφρονητικά στο ράφι που θα μείνει αδειανό κι αν θέλει να βρει άλλη παρέα, και ρήμαξες στα βιουζ το σάιτ του Προνόβιαςςς να βρεις λέει το τέλειο νυφικό πριν καν ακόμα οριστεί ημερομηνία. Μέχρι που ένα πρωί, ξύπνησες και κατάλαβες σε ποια χρονιά βρίσκεσαι. Διότι στη χρονιά που βρέθηκε να είναι η χρονιά σου, τα πράγματα είναι τραγικά, μα τραγικά δύσκολα.

Γιατί καημενούλα μου, έπεσε σε σένα ο κλήρος να αλλάξεις ένα ολόκληρο γαμό-κατεστημένο που κρατάει εδώ και καμιά εικοσαετία και λέει ότι γάμος είναι να τραπεζώνεις καμιά 300αριά άτομα με μενού που ξεκινάει από τα 45 ευρώ. Να πετάξεις την τσίχλα μιας ολόκληρης γενιάς που λέει με ύφος μπλαζέ : γιατί όχι κι εγώ; Διότι μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά πες μου σε παρακαλώ πόσο σίγουρη είσαι ότι τα μασούρια που μαζεύετε ο καλός σου κι εσύ, φτάνουν τα 45*300= 13,500 ευρώ (ή τα 4.600.000 δραχμές, έλα μη ντρέπεσαι συνήθισε το) μόνο για το φαγητό. Εκτός φυσικά από την περίπτωση που οι δικοί σου είναι οι τελευταίοι ζαμπλουτίδηδες που πρόλαβαν κι έβγαλαν τα λεφτά στα νησιά Πίρι Πίρι οπότε σταμάτα και να διαβάζεις γιατί θα βαρεθείς.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, πρέπει να σηκώσεις τα μανίκια και να αρχίσεις τη σκληρή δουλειά. Αρχικά, θα πρέπει να έχεις μονίμως στο μυαλό σου ότι ο γάμος στήνεται με βάση το πόσα θέλεις και μπορείς να χαλάσεις. Πότε δεν πρέπει να χαλάς όσα θέλει ο γάμος για να στηθεί. Δεύτερον, η ζωή προστάζει στροφή στην παράδοση. Μια καλή ταβέρνα με καλό φαϊ που κάποτε θεωρείτο μπασκλάς (καλά ντε, basse classe) θα γίνει πρώτη μόδα και να μου το θυμηθείς. Αρκεί να έχει άπλα για χορό, καλή παρέα, και πρωτίστως καλή μουσική. Τρίτον. Σε εκλιπαρώ: Άκουσε με! Μη χαλάς λεφτά σε αηδίες που θα πεταχτούν την ίδια μέρα. Κι επίσης μη χαλάς λεφτά σε αηδίες “που θα τους μείνουν”. Αν ήθελαν το συγκεκριμένο μπιμπελό στο σαλόνι τους θα πήγαιναν και θα τ’αγόραζαν. Τέταρτον. Έλεος με τον Προνόβιαςςς. Αλλά έλεος με τον Προνόβιαςςς όμως.

Όπως και να ‘χει πρέπει να επαναλαμβάνεις 100 φορές τη μέρα μέσα σου το ίδιο μάντρα: Είναι η μέρα της αγάπης σου. Δεν είναι η μέρα που θα δείξεις τα λεφτά σου, ούτε αυτά που έχεις, ούτε αυτά που δεν έχεις. Άρα μπορείς να τα καταφέρεις. Για λίγο καιρό ακόμα τουλάχιστον.