You can do magic!

Πριν από πέντε μήνες, όταν ξεκίνησα για τη μαύρη ξενιτιά να κυνηγήσω τ’ όνειρο με αεροπλάνο την ελπίδα, τότε που αιωρούμουν από την ευτυχία σαν σωματίδιο σκόνης σε ηλιαχτίδα και η σκέψη ”θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε, βαστάτε Τούρκοι τ’άλογα, έρχεται η Βίκυ” αναβόσβηνε μπροστά μου σα ντισκομπάλα του Vinillio, οι 2 εξαδέρφες μου, που αποτελούν υπέρτατες περσόνες και που αν ποτέ φτιάξω ταινία, οι χαρακτήρες τους θα κυκλοφορήσουν σε μπλουζάκια, κασκόλ, κούπες τσαγιού και κονκάρδα και θα έχουν φανατικούς οπαδούς μέχρι και στην Κίνα και όλοι θα μιλάνε για την Κα-Τε-Ι-Να και τη Μό-Χα, μου συνέστησαν με ευλάβεια να διαβάσω προσεκτικά τη θαυμαστή τριλογία της Rhonda Byrne, Secret, Power και Magic.

Το ότι διαβάζω με προσήλωση μέχρι και τα φυλλάδια του Carrefour μόνο και μόνο επειδή κάποιος έκανε τον κόπο να εκφραστεί με λέξεις, το ξέρουν όλοι όσοι με κάνουν (ακόμα) παρέα. Εκείνη την εποχή ψιλοτελείωνα το αριστούργημα (;) του Στεφανάκη, Μέρες Αλεξάνδρειας που σε βοηθάει να χτίσεις και δικέφαλο άμα λάχει από το βάρος, ένα πρόσφατο της Keyes, The brightest star in the sky που λάτρεψα και φανατικά Κορτώ που ανακάλυψα φέτος και διαβάζω ακόμα με πόρωση τα πάντα όλα. Και λέω “άντε φέρτα κι αυτά να δούμε τι θα καταλάβουμε” αφού η εν λόγω τριλογία υποτίθεται ότι σου αλλάζει δια παντός τη ζωή.

Αρχικά, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος, (εκτός από το να βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω η κύρα Ρόντα) αυτά τα 3 βιβλία να είναι 3. Αν δεν έχεις τι να κάνεις, όπως εγώ για παράδειγμα, μπορείς να περάσεις την ώρα σου μετρώντας πόσες φορές αναγράφονται οι ίδιες φράσεις στις σελίδες της τριλογίας. Το όλο εγχείρημα εμένα προσωπικά μου θυμίζει υπνωτισμό και αυτό είναι το βασικότερο μειονέκτημα του γιατί δίνει την εντύπωση ότι πασχίζει να σε πείσει λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό. Επίσης, πολλές φορές τα συμπεράσματα βγαίνουν λίγο αυτόματα με μία λογική τύπου παιδάκι τρέχει, πατίνι τρέχει, παιδάκι είναι πατίνι. Τέλος, αν έχεις μια έφεση στην τεμπελιά και είσαι και λίγο ευκολόπιστος όπως εγώ, το βιβλίο μπορεί να σε πείσει ότι εκεί που κάθεσαι, μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα ο ταχυδρόμος και να σου φέρει ταχυδρομική επιταγή-κληρονομιά από τον 8ο θείο σου που ήταν οικονόμος ενός λόρδου που πέθανε στα χέρια του και του ψιθύρισε που έκρυβε το θυσαυρό με τις λίρες του Ναπολέοντα κι εκείνος επειδή άκουσε ότι εσύ που είσαι ο μοναδικός του συγγενής, ζεις στην Ελλάδα της Κρίσης, αποφάσισε να σε συνδράμει κομματάκι.

Θα μου πεις, δεν μπορεί το βιβλίο να μην είναι της προκοπής και να έχει πουλήσει τόσα εκατομύρια αντίτυπα. Και όντως, έχει κάτι, το οποίο εκείνη βαφτίζει Μαγεία και μπορεί να μην αλλάζει τη ζωή σου για πάντα, τουλάχιστον άμεσα, αλλάζει όμως την ψυχολογία σου κι ελπίζω μόνιμα. Σε “διδάσκει” να λες ‘Ευχαριστώ”. Όσο διάβαζα, τόσο συνειδητοποιούσα πόσα εκατομμύρια πράγματα θεωρώ απολύτως δεδομένα χωρίς να είναι. Όλοι, μια ζωή αγχωνόμαστε και πασχίζουμε να πραγματοποιήσουμε τις λίστες με τα θέλω μας και ποτέ δεν αφιερώνουμε δυο λεπτά στο να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε ήδη κάνει και αποκτήσει. Αληθινή ευγνωμοσύνη. Θεωρούμε δεδομένους τους ανθρώπους, δεδομένη τη δουλειά μας, το σπίτι μας, το φαγητο μας, τα πάντα. Μέχρι να το δω γραμμένο, δεν είχα καταλάβει το βαθμό στον οποίο θεωρούσα δεδομένα ένα σωρό πράγματα, ακόμα κι αν τα τελευταία 2 χρόνια διαπίστωσα περίτρανα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, σε 2 περιπτώσεις μεγάλης απώλειας.

Έτσι, αποφάσισα να το αλλάξω αυτό. Και η αλλαγή αυτή, έχει ήδη αρχίσει κι ανεβάζει αυτόματα την κλίμακα της ευτυχίας μου. Και μετά είπα να το μοιραστώ με τους φίλους του blog μαζί μ’ενα τεράστιο ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώνετε να διαβάσετε αυτές τις γραμμές. Θα κλείσω λοιπόν με μία από τις φράσεις brainwash του βιβλίου: Ξεκίνα να λες Ευχαριστώ για όλα. Από το νερό που πίνεις, μέχρι τα λεφτά που παίρνεις, μέχρι τους ανθρώπους που έχεις στη ζωή σου. Και που ξέρεις, αν τελικά αυτό το βιβλίο εμπεριέχει μια αλήθεια, μπορεί όντως ν’αλλάξουν οι ζωές όλων μας.

Ευχαριστώ!